காலம் கடந்த உன் உணர்வுகள்

என் மௌனத்தின் அத்தனை
பிம்பங்களிலும் நீதான் பிரதிபலிக்கிறாய்

உன்னை பார்க்கும் தருணங்களையெல்லாம்
தனக்குள் பத்திரப்படுத்தும் என் நினைவுகள்
இரவுகளில் உன்னை அடிக்கடி
எனக்குள் ஞாபகப்படுத்தி தன்னை
இன்னும் கொஞ்சம் உயிரூட்டிக் கொள்கின்றன.

இயற்கைக்கும் எனக்கும் இடையேயான
ரகசிய பிணைப்பின் ஒரு அங்கமாய்
உன் உணர்வுகள்...

உருவங்களைத் தாண்டி, உடல்களைத் தாண்டி
உள்ளம் என்றதொரு உருவகத்திற்கு அப்பாற்பட்டு
என்னை நீ தினமும் தீண்டிக் கொண்டிருக்கிறாய்...

தோன்றியவனவெல்லாம் அழிவதென்பது
இவ்வுலகின் நியதியாக இருக்கிறதாம்...

மீண்டும் மீண்டும் மீண்டும்
நீ உதிக்கிறாய்
ஆனால் என்னுள் நீ இறப்பதேயில்லை

சொல்லடி... எத்தனை ஜென்மம்
கடந்து என்னுள் உன்னை நீ
உயிர்பித்துக் கொண்டிருக்கிறாய் என?