என் பாதையின் தூரம்...

இந்தப் பாதை போகும் தூரம்
அறியாமல் பயணிக்கிறேன்...

நான் நகர நகர
என் பாதை தன்னை நீட்டிக் கொண்டே போகிறது...

ஓர் விடியல்
ஓர் இரவு
நடுவில் பகல்...

பயணித்து பயணித்து
நான் கொஞ்சம் அயர்ந்து தொய்ந்து
தொடர்ந்து நகர ஆரம்பிக்கிறேன்...

மீண்டும்

ஓர் விடியல்
ஓர் இரவு
நடுவில் பகல்....

இடையிடையே
கொட்டும் மழை
சுட்டெரிக்கும் வெயில்
குளிர்காற்றாய்....
கோடைகாற்றாய்...
என் சுவாசமும் அங்கங்கே திக்கித் தவிக்கின்றது...

நாட்களுக்கேற்றவாறு
என் எண்ணங்கள் தன்னை உருமாற்றிக் கொள்கிறது...

மாதங்களுக்கேற்றவாறு
என் இலக்கின் தன்மை மாறிக் கொண்டே போகிறது....

வருடங்களுக்கேற்றவாறு
என் பாதையின் அடையாளமும் மாறுகிறது...

எங்காவது நான் எங்கிருக்கிறேன்
என திரும்பிப் பார்க்கும் வேளையில்
என்னை கடந்து முடிந்த என் பாதை
என்னையும் சேர்த்து
தன்னையும் தொலைத்து விட்டிருக்கிறது...