Thursday, August 11, 2011
நில்லாயோ என் சகியே...
ஒரு கோடைக்காலத்தின்
வெப்பமான நேரம் அது...
மனதின் இறுக்கத்துடன்,
மழையின் ஏக்கத்துடன்
தனித்து தகித்திருக்கிறேன்...
தூரத்தில் தேவதையாய்
நீ அலைந்து அலைந்து
நடந்து வருகிறாய்...
நீ என் பக்கத்தில் வந்த போது....
நான் மறந்து போகிறேன்....
நீ என்னுள் வளர்கிறாய்...
உதட்டோரம் ஒரு புன்னகை,
உயிர் வருடும் ஒரு பார்வை...
இமைக்காமல் நான் பார்த்துக்கொண்டே இருக்கிறேன்...
நிற்காமல் நீ நடந்து கொண்டிருக்கிறாய்... .
என் பார்வையிலிருந்து
விலகி - நீ தொலை தூரமாய்
போய்க் கொண்டிருக்கிற - அதே வேளை
என் இதயத்திற்கு மிக மிக மிக
நெருக்கமாகிக் கொண்டே இருக்கிறாய்...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment