நீயும் மழையும்...

அடை மழைக்காலமொன்றில்
கையில் குடையின்றி
நீ காட்டும் மௌனங்கள்
என்னை தீயாய் எரித்துக் கொண்டிருக்கிறது...

என்ன செய்வதென தெரியவில்லை
எதுவும் புரியவில்லை
உன்னை விட்டுச் செல்லவும் தைரியமில்லை...

வரமாட்டேன் என பிடிவாதம் பிடிக்கும்

குழந்தையை போல் நீ கத்தினால் கூட
நான் ஆசுவாசப்படுவேன்

ஆனால் ஒன்றுமே சொல்லாமல்
பார்வையால் என் நெஞ்சை கீறிக் கொண்டிருக்கிறாய்...

நேரம் தன்னை மறந்து
உன்னையும் என்னையும்
சுமந்து நகர்ந்து கொண்டிருக்கிறது...

நான் காத்திருக்கிறேன்...
யுகங்கள் ஆனாலும் பரவாயில்லை
நீ வராமல் ஒரு அடி கூட எடுத்து வைப்பதில்லை
என்ற முடிவுடன்..