ஒரு முறையல்ல,,, பல முறை

ஒரு முறை, இரு முறையல்ல,
ஓராயிரக்கணக்கான முறை ஜனித்திருக்கிறேன்.
இவ்வுலகத்தின் ஒரு புள்ளியாய் நானிருக்கும்
அதே வேளையில் என்னுள் ஒரு புள்ளியாய்
இந்த உலகமும் தன்னை சுருக்கிக் கொள்கிறது.
உடல் மாற்றம், மொழி மாற்றம், இடமாற்றமென
பல பரிமாணங்களை கொண்டு
வந்திருந்தாலும் என் தேடலின் ஒரு பகுதி
என் பரிமாணத்தின் அடுத்த கட்டத்திற்கு
என்னை அழைத்துச் சென்று கொண்டிருக்கிறது....

மழையுடனான உன் நினைவுகள்

அடர்ந்து பொழியும் மழை நாளில்
ஒரு சுவரின் மறைவில் மிரட்சியான
விழிகளுடன் உன்னைக் கண்டேன்….

என்னைத் தீண்டிய
உன் பார்வையின் வெப்பம்
அந்த அடைமழையின் அடர்த்தியை
கொஞ்சம் அனலாக்கியது.

சற்றும் அங்கே என்னை
நீ எதிர்பார்க்கவில்லை…

உனக்கும் எனக்குமான இடைவெளியை
கூட்ட உன் தோழியை கிள்ளினாய்.
கை விரல்களை முறுக்கிக் கொண்டாய்…
என்னை பார்த்தும் பார்க்காமலும்
உனக்குள் தடுமாறினாய்…

உன் கையில் உள்ள நோட்டும்,
கைக்குட்டையும் தடுமாறி என்னருகில் விழ
அவசரமாய் நீயும், பரவசமாய் நானும்
அதை எடுக்க குனிந்தோம்…

அவசரத்தில் உன் தலை என் நெற்றியில்
இடிக்க,பதறிப்போனாய்…
உன் விரல்களால் நீவினாய்…
மயில் தெரியாமல் கொத்திவிட்டு பின் தன்
மயிலிறகால் வருடுவது போலிருந்தது உன் செய்கை…

உனக்கும் எனக்குமான இடைவெளி
தன்னை சட்டென விடுவித்துக் கொள்ள
என் கைகளுக்குள் நீ அடங்கினாய்

உன் பார்வையின் மௌனம்
என்னை விழுங்கிக் கொண்டிருந்தது…

ஏதோ நினைவு வந்தவளாய்
என்னிலிருந்து விலகி,
உன் தோழியின் அருகில் சென்றாய்.
அவள் உன் காதில் ஏதோ
முணு முணுக்கிறாள்…

நீ செல்லமாக அவள் காதை திருக
மழைக்கு ஒதுங்க வந்த நான்
மீண்டும் மழையில் நனைய துவங்கினேன்….

ம்....சாதாரணமாகவே மழை சில்லென இருக்கும்
இப்போது கேட்கவா வேண்டும்…?

கவனிக்க மறந்த சில பேர்

ஒரு சந்திப்பின் வலிமை, அர்த்தம்

அந்த சந்திப்பு நிகழும் போது புலப்படுவதில்லை....

காரணமின்றி யாரோ என்னையும்,

யாரையோ நானும் கவனிப்பதில்லை....

ஏற்கனவே அறிமுகமானவரை

மறுபடி சந்திக்கும் போதெல்லாம்

நான் சிறு புன்னகையை

பரிமாறிக் கொள்கிறேன்...

என்றோ எப்போதோ எவ்வழியிலோ

என் கவனிப்பில் தவறிய சில பேர்

என்னைக் கவனித்த பல பேர்

என்னைப் பார்த்து சிரிக்கிறார்கள்...

அவர்கள் சிரிப்புக்கு என்ன பதில் தருவது

என தெரியாமலே

நானும் பதிலுக்கு சிரித்து வைக்கிறேன்....