முன்பொரு காலம்

இப்போதெல்லாம் நீ
முன்பு போல இல்லை
என்றாய்...
அப்போது என்னோடு இருக்கும்
எப்பொழுதிலும்
நீ முன்பைத்தான் நினைக்கிறாயா என்றேன்...

நீயோ ஆமாம் என்றாய்
உன் ஜிமிக்கிகள் சிரித்தன...
உன் கேசம் மெல்ல பறந்து
என் நெற்றியில்
அன்பாய் அலைந்தன...
நான் சொன்னேன்...
அப்படியென்றால் நீ என்னோடு
இருக்கும் இப்பொழுது கூட
என்றாவது ஒரு நாள் உன்னுடைய
முன்பு என்றதொரு காலத்துக்குள்
அடங்குமடி என்றேன்...
நீ சிரித்துக் கொண்டே
என் மேல் சரிந்தாய்
நான் சிலிர்த்துக் கொண்டே
மண் மேல் சரிந்தேன்....
இரவின் உஞ்சலில்
நம் காதல் மெல்ல
ஊஞ்சலாட ஆரம்பித்தது..