எனக்கும் உனக்குமான சந்திப்பு...

ஒரு தேடலின் போது
நிகழும் சந்திப்புகள்
வெறும் சந்திப்புகளாகவே
இருக்கின்றன...

அந்த தேடலின் முடிவில்
பல முறை நிகழ்ந்த சந்திப்புகள்-தான்
அந்த தேடலின் விடை என்பது
வெகு இயல்பாக புரிகிறது...

அடிக்கடி நிகழ்ந்த சந்திப்பில்
தொலைந்த நிகழ்வுகளை மீட்பது
போல்தானடி உன்னையும் எனக்குள்
மீள்விக்கிறேன்...

நீ மீண்டும் மீண்டும்
வெவ்வேறு சந்திப்புகளில்
மெலிதாக சிரித்தபடி...
ஒற்றை பார்வையை வீசியபடி
என்னை கடந்து செல்கிறாய்...

ஆனால் அந்த சந்திப்பில்
தவற விட்டதை இந்த
சந்திப்பில் எப்படி எட்டி பிடிப்பேன்
என தெரியவில்லை...

உண்மையில்
எனக்கு உன்னுடனான
ஒவ்வொரு சந்திப்பிலும்

எதை உணர்ந்து கொள்வது
எதை உனக்கு உணர்த்துவது
என்றதொரு தவிப்பில்தானடி
உறைந்து நிற்கிறேன்...

அப்போதும் இப்போதும் எப்போதும்

இவரை எங்கோ பார்த்திருக்கிறேன்
என நினைத்துப் பார்க்கும் போது
என் மனதில் உருவெடுத்த
எனக்கு அ, ஆ-வன்னா சொல்லிக் கொடுத்த
என் ஆசிரியர் போல...

நண்பனின் வீட்டுக்கு செல்லும்
போதெல்லாம் அடிக்கடி ஞாபகம் வரும்
என் அம்மா போல என் அப்பா போல...

எனக்கு பிடித்ததையெல்லாம் - தனக்கு
பிடித்தாலும் பிடிக்காதென சொல்லி
அதோடு அன்பையும் சேர்த்து
என்னிடம் கொட்டிக் கொடுத்த
என் தங்கையை போல...

எப்போதும் எனக்குள் பட்டாம் பூச்சியாய்
பறந்து சுற்றி என் மன சுவரெங்கும்
இன்று வரை வண்ணங்களை தன்
நினைவால் தீட்டிக் கொண்டிருக்கும்
என் அவளைப் போல...

ஐந்தாவது படிக்கும் போது
பேசாமல் அடிதடி சண்டையில் பிரிந்து
பின் கல்லூரி படிக்கும் போது இறந்த
என் மௌனத்தில் இறுக்கமாய் நிறைந்த
என் நண்பனை போல...

இப்படி அடிக்கடி
இவர்களையெல்லாம்
ஏதோ ஒரு வடிவில்
இங்கே பார்த்துக் கொண்டேயிருக்கிறேன்

அப்போதும்
இப்போதும்
எப்போதும்

யாரும் இங்கே இல்லாமல்
போவதுமில்லை...
யாரும் இங்கே நிரந்தரமாய்
இருப்பதுமில்லை...